Stanisław Czarny

Płk. dypl. pil. Stanisław Czarny urodził się 1 kwietnia 1930 r. na Ziemi Jasielskiej. Po ukończeniu szkoły średniej w Jaśle w 1948 roku został przyjęty do OSL w Dęblinie. Promowany 8 maja 1951 r. na stopień podporucznika pilota. Szkolił w pilotażu kolejnych podchorążych.

W 1956 roku został przeniesiony do 33 pułku lotnictwa bombowego w Modlinie. W 1961 roku został dowódcą 33 pułku bombowego.

W latach 1063-1966 studiował w ASG w Rembertowie. Po studiach trafił do 15 Dywizji Lotnictwa Bombowego a następnie do Dowództwa Lotnictwa Operacyjnego.

1 lutego 1973 r. został dowódcą 36 specjalnego pułku lotnictwa transportowego na Okęciu.

Był wymagającym dowódcą, doskonalił załogi w niełatwej sztuce pilotażu na kolejnych typach samolotów, umiejętnie dobierał załogi do trudnych i odpowiedzialnych misji lotniczych. Dużo uwagi poświęcał tzw. „pułkowej dyplomacji”, obsługa VIP-ów nie była łatwym zadaniem. Załogi dzięki Jego zabiegom osiągały mistrzostwo w tej dziedzinie. Przez okres 13-letniego dowodzenia spec pułkiem zdobył sobie niebywały szacunek i uznanie, zarówno ze strony podwładnych jak i osób i instytucji obsługiwanych przez pułk. Potrafił łączyć fachowość i pryncypialność z ogromną kulturą osobistą, stąd określenie „wychowawca VIP-ów”.

Łącznie wylatał ponad 7600 godzin na wielu typach samolotów: na LIM-ach i MIG-ach, na IŁ-28, JAK-40 i TU-134.

W 1986 roku powierzono Mu misję restrukturyzacji istniejącego Zarządu Ruchu Lotniczego i Lotnisk Komunikacyjnych w nowoczesne Przedsiębiorstwo Państwowe Porty Lotnicze. Został pierwszym Dyrektorem Naczelnym tego przedsiębiorstwa.

Odznaczenia:

Krzyż Oficerski i Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
Złoty Krzyż Zasługi,
Zasłużony Pilot Wojskowy.

Sprawdź na mapie

ZNAJDŹ NAJBLIŻSZY DOM POGRZEBOWY

Solore, nonem ipsam facese lantusd aerias suntur apedi conecus, quias aut ex eicidis illab iumque volor rest volupta tiumquatur amus soluptis nis et reptat volorest ant, quo et, qui ut ut quo dundi omnis ex eat. Sandem voloribus. Odit, tectotatem nam quibus dust, sum quatur, cum lia volupidel magniae lis exerem nonserovide minis rehenis inullup tatiand eleceaqui blam, sitatem il explis maio volorib usamus ilistiae con rerchil ma que demporentur mod quid quae velectota sin pore nonsed et vent, tota et ad que dolorion nobiti sequate et alique occusti ut alic tem fugia sitios adicae et unt poreniet omnis ex et etur?